Tek yapabildiğim dersti matematik. Lisede zorlanmamın ve üniversiteyi büyük bir rahatlıkla ve keyifle okumamın ana sebebi…
Lise sonda öğretmen olma fırsatını değerlendirmeye karar verdikten sonra lise son sınıf ve lisans hayatımın tamamı öğrencilikten ziyade gözlemci gibi geçti. Dersleri hangi öğretmenler beni motive ediyor, hangilerinin sözlerine daha çok değer verip dinliyorum, hangilerinin fikrine daha çok güvenirim, sevmesem de saygı duyduklarım kimler gibi bir sürü soru ile izliyordum.
Lise son biraz daha öğretmenlik üzerine sorular ile geçti, lisansta ise yeni sorular eklendi. “Matematik Kampı Fikir Süreci ve Endişeler” yazımda da bahsettiğim gibi lisansta gösterilenleri bana daha önce gösterilse yapabileceğim izlenimini edinmiştim. Bu izlenimin yaptığım ve yapmayı planladığım bütün matematik projelerinin temelinde yer aldığını görüyorum.
Lisansta, lisedeki matematik eğitiminin hesaplamaya dayalı olduğu ve bunun aslında işin en anlamsız ve en kolay kısmı olduğunu görmüştüm. 5 çarpı 5 ile 2038345 çarpı 10234951234 arasında bir fark yok sadece süre uzuyor, nitekim bu büyük sayıları çarpmak bize yeni bir şey katmıyor.
Matematiği biraz parçalarsak, şu beceri ve yetkinliklerden oluştuğunu görürüz: soyut düşünme becerisi, mantıksal çıkarım yapabilme, problem çözme, keşfetme merakı ve yaratıcılık.
Öğretmenliğimin ilk yılında sınıflarımda yaptığım birtakım denemeler sonucu öğrencilerime (Hazırlık ve Lise 1) lisansta gösterilen derslerden kesitler sundum ve yapabileceklerini gördüm. Tabii ki tüm öğrencilerin lisans seviyesindeki matematik dersleri yapması mümkün değil. Ancak ilgili öğrenciler bu derslere ayak uydurabildiler. Benim lisans 1. ve 2. sınıfta öğrendiklerimi onlara lisede öğrenme şansı vermek için matematik projeleri…